Metalden kocaman binalar, pis kokulu sokaklar ve en önemlisiyse yitirilmiş etik duygular. Nomad yani göçebelerinse tüm bunlardan uzak yaşamları, şehrin dışındaki çorak arazilerde dünyadan soyut bir şekilde var olma çabaları, yüzlerinden düşmeyen tebessümleri ve yaşatmaya çalıştıkları değerler ile Megalo Box NOMAD adının hakkını sonuna kadar veren bir yapım.
Bir Göçebenin Gerçek Boksu – Nomad: Megalo Box 2
İlk sezonun incelemesinde nostaljik taraflarından, manga geçmişinden ve en önemlisi animenin bariz bir şekilde uzatılmasından bahsetmiştik. İlk sezonun incelemesine buradan ulaşabilirsiniz. Neden uzatıldığının cevabı bu sezonda misliyle açıklanıyor. Bu sezonda anlıyoruz ki, Megalo Box animesi sadece Megalo Box’u anlatan bir anime değil: Bir kişinin Megalo Box sayesinde varlığını kanıtlama çabası ve bundan etkilenen tüm göçebelere umut ışığı olmasının hikayesidir.
Hikaye Ashita no Joe’nun çorak arazilerde motor sürmesi ile açılıyor. Önceki sezondan tanıdığımız kimse kalmamıştır. Karakter eski yaşam tarzına -yer altı dövüşleri- geri dönmüştür. Eski yaşam tarzı demek biraz iyimser kaçar. Joe tamamen kendini bırakmış, dönecek hiçbir yeri olmadığını düşünen bir karaktere bürünmüştür. Yani tamamen bir göçebe hayatı yaşamaya başlamıştır.
Yeni alışkanlıklar kazanan Ashita no Joe rezil bir şekilde hayatına devam etmektedir. Akşamları dövüşe çıkıp ağrı kesiciler ve alkolle hayatını devam ettirmektedir. Tek bir sıkıntı vardır.Geçmişinde yaşanan bazı olayları kesik kesik hatırlayıp acı çekmektedir. Hayatı böyle giderken bir handa şarkı söyleyen bir göçebeye denk gelir. Bu göçebe ona unuttuğu çok önemli bir şeyi hatırlatacaktır.
Sinekkuşu ve Göçebe
Ah şu metaforlar. Güzel kullanıldıklarındaysa harika bir iş çıkartıyorlar. Megalo Box NOMAD’de ise ayrı güzel. Ashita no Joe tek başına yaşamaya çalışan bir kurtla imgeleniyor. Göçebeler ise birbirlerine her zaman Sinekkuşu ve Göçebe’nin hikayesini anlatıyor.
“Sana şarkımı söylemem lazım” dedi Sinekkuşu.
“İstemiyorum, şu an havamda değilim”
“Ölmek için bir yolculuğa çıkıyorum” dedi Göçebe.
“Sana yalan söyletirsem benim şarkımı dinleyeceksin”
“Neden ölmek istiyorsun?” diye sordu Sinekkuşu.
“Çünkü her şeyimi kaybettim” dedi Göçebe.
“Her şeyini kaybetmedin” dedi Sinekkuşu.
“Evimi, arabamı, çocuğumu kaybettim” dedi Göçebe.
“Konuşacak bir ağızın, görecek gözlerin ve en önemlisiyse hala dinleyebilecek kulakların var” dedi Sinekkuşu
Göçebe haksızda olsa yenilginin tatlı burukluğu ile “Haklısın” dedi.
Bu sadece bu anime için yazılmış bir hikaye. Yani vermek istenilen duyguyu olabilecek en güzel şekilde sunuyorlar. Hikaye hakkında söylenecek tek söz harika olduğudur. Ama uyarırım ki bu Megalo Box, yani çok romantizm ve komedi beklemeyin. Ortada bir hikaye var ve lineer bir şekilde bu hikaye sunuluyor.
Yenilenen bir şey ise, geçen sezon animede sadece bir tane kadın karakter vardı. İkince sezonda bayağı artmış. Ashita no Joe’nun etkileşime geçtiği iki veya üç tane kadın karakter var.
Bu sezonda da yeni tanıtılan karakterler olsun eski karakterler olsun harika işlenmiş. Bu adamlar karakterlerine ruh eklemeyi biliyorlar. (Size sesleniyor shounenler size. Karakterlere flashback’siz nasıl ruh eklenir ders alın.) Ashita no Joe kişilik anlamında değişmiş ve değiştiği evreler size harika aktarılmış. Artık sadece hayallerinin peşinde koşan Joe değil, durması gereken yeri bilen babacan bir Joe var karşımızda.
El Canto del Colibrí (Sinekkuşunun Şarkısı)
Bu anime için özel bestelenen şarkılar var ya… Müziklerden pek anlamam ama… Yine müzikler konusunda harika işler çıkarılmış. İlk sezondaki kadar çeşitli değil ama tema için uygun seçilen birbirinden özel müzikler ve OST’ler ile donatılmış. Latin Amerika’lıların bu kadar içten müzik bestelediklerini bilmiyordum.
Geldik bir incelemenin sonuna daha… Çok iyimser bir inceleme oldu ama bu anime için değerdi. Ashita no Joe’nun tüm göçebelere umut ışığı olduğu, halkın her kesiminin hayalinin gerçek olabileceğini kanıtladığı bu seri bizim için “Harika” bir yapımdır. Size bu görsel ile veda ediyorum. Beğenmeniz dileği ile… Sağlıcakla kalın.
MyAnimeList Puanı: 8.24