Vampirler denildiğinde aklımıza genelde ne gelir? Gotik şatolarında kurbanlarını bekleyen, soğuk, hesapçı, karşı konulmaz derecede çekici ve avlarını parmaklarının ucunda oynatan o güçlü figürler değil mi? Edebiyattan sinemaya, oyun dünyasından çizgi romanlara kadar bu arketiplerle büyüdük. Ancak Larian Studios, Baldur’s Gate 3 ile karşımıza Astarion Ancunín’i çıkardığında işlerin rengi biraz değişti. Evet, o da inanılmaz derecede karizmatik ve tehlikeli görünüyor; fakat onu bu kadar özel ve derin kılan şey, bu cazibesini bir silah olduğu kadar, korkularını gizleyen bir kalkan olarak da kullanması.
Astarion, o alışkın olduğumuz “güçlü efendi vampir” profilinden çok uzakta. Aksine, o hayatta kalmaya çalışan, travmalarla dolu ve derinlerinde dehşete kapılmış bir karakter. Ve bizce, onu oyun tarihinin en iyi yazılmış karakterlerinden biri yapan da tam olarak bu insani kırılganlığı.
İlk Karşılaşma ve Güven Oyunu
Oyuncular olarak Nautiloid enkazının yakınlarında Astarion ile ilk karşılaştığımızda, bize hemen kartlarını açık etmiyor. Etrafta bir “beyin yiyen” canavar gördüğünü iddia ederek bizden yardım istiyor. İster kahramanlık yapıp yardım etmeye çalışalım, ister “kendi işini kendin gör” diyelim; sonuç değişmiyor. Kendimizi yerde, boğazımızda Astarion’un hançeriyle buluyoruz. Bu bir tuzaktı. Astarion, zayıf ve yardıma muhtaç görünmenin ona avantaj sağlayacağını çok iyi biliyor. İlk raundu o kazanıyor belki ama bu, bizi şaşırttığı son an olmuyor.
Zaman ilerleyip kan açlığı baş gösterdiğinde, Astarion artık o “çaresiz kazazede” rolünü oynamayı bırakıyor. En savunmasız olduğumuz anı, yani uyku vaktini bekliyor. Amacı basit: Biz uyurken çaktırmadan birkaç yudum kan içmek. Elbette suçüstü yakalanıyor. İşte tam bu noktada manipülasyon yetenekleri tekrar devreye giriyor. Özür diliyor, kendine engel olamadığını, çok aç ve zayıf hissettiğini söylüyor. Eğer izin verirsek savaşlarda daha iyi performans göstereceğini vaat ediyor. Sadece “küçük bir ısırık” diyor.
Baldur’s Gate 3 Astarion Isırırsa Ne Olur?
İşin ilginç yanı, Astarion tamamen yalan söylemiyor. Eğer ona boynunuzu uzatırsanız ve durmasını söylemezseniz, sizi son damlanıza kadar kurutabilir (ve evet, bu bir oyun sonu ekranı demek). Ancak yeterince direnç gösterirseniz, sizi öldürmeden duruyor. Karnı doyan bir Astarion’un savaş alanında daha etkili olduğu da bir gerçek. Fakat size söylemediği ufak bir detay var: Bu işlemden sonra karakteriniz “Kansız” (Bloodless) durumuna düşüyor. Bu da saldırı zarları ve kurtarma atışları dahil neredeyse tüm zarlarda -1 ceza almanıza neden oluyor. Oyunun başlarında bu ceza, kritik anlarda can yakabiliyor.
Birinci Perde’nin ortalarına geldiğimizde durum netleşiyor: Astarion gerekirse dişlerini ve hançerini kullanır ama asıl silahı o keskin dili ve cazibesi. Eğer onunla bir romantizm yaşamaya karar verirseniz, bu savunma mekanizmasının ne kadar derinlere indiğini daha net görüyorsunuz. Astarion ile romantizm yaşayan oyuncular, o çapkın gülümsemenin ardındaki acı gerçeği bir noktada fark ediyor: Astarion sizi kullanıyor.
Kendi itirafıyla, mükemmel sevgili rolünü oynuyor çünkü grupta işler sarpa sararsa sizin onun tarafını tutacağınızı biliyor. Daha da önemlisi, eski ve zalim efendisi Cazador Szarr bir gün geri dönerse, ona aşık olan sizin, onu korumak için elinizden gelen her şeyi yapacağınızdan emin olmak istiyor. Bu, sadece bir çıkar ilişkisi değil, bir hayatta kalma stratejisi.
Travma ve İyileşme Süreci: Bir Günde Düzelmeyen Yaralar
Bu itiraf, karakterin derinliğini inanılmaz bir seviyeye taşıyor. Astarion, fiziksel ve psikolojik şiddet görmüş bir karakter. Efendisi Cazador, yüzyıllar boyunca onu kurbanları tuzağa düşürmek için kullanmış. Astarion’un aynı yöntemleri –cazibesini ve bedenini– bizim güvenimizi (ve dolayısıyla korumamızı) kazanmak için kullanmak zorunda hissetmesi yürek burkucu. Diğer grup arkadaşları bizden görevlerini yapmamızı açıkça isteyebilirken, Astarion kendini güvenceye almadan bunu talep edecek cesareti bile bulamıyor.
İlişki ilerledikçe, Astarion’un planının ters teptiğini ve karakterimize gerçekten aşık olduğunu görüyoruz. Ancak eski alışkanlıklar kolay ölmüyor. Cazador’u alt etme isteği arttıkça, cinselliği bir süreliğine masadan kaldırmak istediğini belirtiyor. 200 yıl boyunca bir köle olarak yaşadıktan sonra, vücudunun artık sadece kendisine ait olduğunu idrak etmesi ve “rıza” kavramını yeniden öğrenmesi gerekiyor.
Bu durumun en çarpıcı örneği, Ay Doğuşu Kuleleri’nde (Moonrise Towers) karşımıza çıkan Araj Oblodra isimli drow ile yaşanıyor. Bu NPC, Astarion’un kendisini ısırması karşılığında bize kalıcı güç artışı sağlayan bir iksir teklif ediyor. Araj’ın bu isteğinin altında yatan hastalıklı arzu o kadar bariz ki, Astarion’un neden reddettiğini anlamak zor değil. Üstelik kanının kokusunun “kokuşmuş” olduğunu söylüyor.
Bu sahne, Astarion’un hikayesinde kritik bir dönüm noktası. Araj, Astarion’un geçmişte maruz kaldığı nesneleştirilmenin vücut bulmuş hali. Kadın, Astarion’un fikrini sormuyor bile; doğrudan bizden izin istiyor, sanki Astarion bizim malımızmış gibi. Eğer oyuncu olarak biz de o güç iksiri uğruna Astarion’u bu ısırığa zorlarsak, ilişkimiz onarılmaz yaralar alıyor. O an Astarion, bir saniyeliğine duraksıyor ve ardından o bildiğimiz “performans moduna” geri dönüyor. İstemediği bir rolü oynamak zorunda kalan yorgun bir aktör gibi, korku dolu gözlerle şovunu yapıyor ve ardından midesi bulanarak kusuyor.
Özgürlükten Sonra Bile Devam Eden İzler
Üçüncü Perde’ye geldiğimizde ve Cazador’u yendiğimizde, Astarion cinselliği tekrar hayatına almaya hazır olduğunu belirtebiliyor. Ancak Baldur’s Gate şehrindeki genelevde çalışan drow ikizlerle karşılaştığımızda Larian yazarları yine ustalığını konuşturuyor. Eğer Cazador yenildiyse, Astarion grupça bir ilişki teklifine “Evet” diyebiliyor. “Artık kendi arzularımı keşfetmekte özgürüm,” diyor.
Ancak sahne karardığında ve anlatıcı devreye girdiğinde, gerçeğin yüzümüze tokat gibi çarptığı o an geliyor: “Astarion kusursuz bir teknikle herkese ilgi gösteriyor, hiç istifini bozmuyor. Her şey saf içgüdü. Ama bir anlığına göz göze geldiğinizde, bakışlarında onun aslında orada olmadığını, kilometrelerce uzakta olduğunu görüyorsunuz.”
Larian Studios kolaya kaçıp, görev tamamlandığında sihirli bir değnek değmişçesine iyileşen bir karakter yazabilirdi. Ama gerçek hayatta travmalar böyle çalışmaz. İyileşmek yıllar alır, bazen tam anlamıyla asla gerçekleşmez. Astarion, özgürlüğüne kavuşsa bile, insanları memnun etme dürtüsüyle kendi sınırlarını ihlal etmeye devam edebiliyor. İşte Astarion’u sadece bir “oyun karakteri” olmaktan çıkarıp, bizden biri yapan, onun bu gerçekçi ve kusurlu yapısı.
Sıkça Sorulan Sorular (SSS)
Astarion ile iyi son nasıl yapılır?
Astarion’un “iyi” sonu, onun Cazador’u yendikten sonra Ritüel’i tamamlayıp Yükselmiş Vampir (Vampire Ascendant) olmasını engellemekten geçer. Onu ritüelden vazgeçirip, döngüyü kırmasını sağlarsanız, gücü değil özgürlüğü seçmiş olur ve daha sağlıklı bir iyileşme sürecine girer.
Astarion romance (aşk) seçenekleri nelerdir?
Onunla romantizm yaşamak için güvenini kazanmalı, özgürlüğüne saygı duymalı ve onu “kullanılacak bir araç” olarak görmediğinizi kanıtlamalısınız. Özellikle Araj Oblodra sahnesinde onu zorlamamak ve rızasına saygı duymak kilit noktadır.
Baldur’s Gate 3 Astarion sınıfı (class) nedir?
Astarion varsayılan olarak Rogue (Hırsız) sınıfında başlar ve Arcane Trickster alt sınıfına yönelimi vardır. Ancak oyunun mekanikleri gereği dilediğiniz sınıfa çevirebilirsiniz, hikayesi bundan etkilenmez.
📰 Kaynak: Kaynak
Yorum (0)