CBS tarafından yayınlanan, son 4 yıldır sevdiklerim listesinin en üst sırasında bulunan, tüm zamanların en beğendiğim yapımları arasında da ilk ona rahatça girebilecek olan Person of Interest beğenimi, önceki yazılarımı takip edenler mutlaka hatırlayacaklardır. Hal böyle olunca, bu haftadan itibaren başlayacağımı söylediğim, tek dizi odaklı incelemeler dizisinin ilk bölümünde de Person of Interest’in yer almasına şaşmamak gerekir. Konusundan, önceki yazılarımda bahsetmiş bulunduğum dizinin konusuna yeniden değinmek, kendini tekrar etmekten başka bir şey olmayacağı için, dizi ile ilgili bugüne kadar yazmadıklarımı kaleme almak istiyorum. Senaryo ile ilgili hatırlatmakta yarar gördüğüm yegane şey, başlangıçta klişe bir aksiyon dizisi olarak başlayan yapımın, yıllar geçtikçe derin mitolojisini seyircisiyle paylaşması ve kafalardaki sorulara verdiği tatminkar cevaplar sayesinde, ortalamanın oldukça üstü bir senaryoya sahip oluşu.
Dizinin, güçlü silahları sadece senaryosu ile sınırlı da değil. Michael Emerson ile Jim Caviezel’in muhteşem uyumu 2015 – 2016 televizyon sezonu için, CBS’in çektiği Elementary & Person of Interest ortak reklamında da espri konusu oluyor (Bu başarılı reklamı seyretmek için, hemen internet üzerinden bir araştırma yapmanızı tavsiye ederim). Sadece başroller değil, Kevin Chapman’ın canlandırdığı Fusco, Amy Acker’in hayat verdiği Root ve Sarah Shahi’nin etkileyici performansı ile bizleri büyüleyen Shaw da ne kadar başarılı bir oyuncu kadrosuyla karşı karşıya olduğumuzun birer kanıtı. Yayınlanan son sezon olan 4. sezonda da Carter karakterine hayat veren Taraji Henson’u ne kadar özlediğimizi hatırlatan ve yapımın en duygusal bölümlerinden biri olan bir saat ile de karşılaşmıştık. Sadece ana kadronun değil, Zoe Morgan rolünü üstlenen Paige Turco (The 100 severler bu ismi anımsayacaktır) ve Just Shoot Me ile Veronica Mars gibi yapımlardan hatırlayacağımız Enrico Colantoni (Person of Interest izleyenlerin gözbebeği Carl Elias) de konuk oyuncu kadrosunun ne kadar güçlü olduğunu gösteriyor.
Eleştirmenler tarafından çok tutulmasa da, dizi 2012 yılında People’s Choice ödüllerinde, Yılın Yeni TV dizisi ödülünü almıştı. Dizinin başka güçlü ödüllerde de adaylıkları bulunuyor. Golden Reel ve Primetime Emmy ödüllerinde, ses kategorisinde aday olan dizi, sadece sesleri açısından değil, müzikleri açısından da etkileyici. Özellikle rock ve indie müzik severlerin beğeneceği bir şarkı yelpazesi bulunan dizide, bugüne kadar ki favorilerim arasında Radiohead’den Exit Music ve Johnny Cash’den Hurt, listenin en üstünde yer almaktalar (Zaten, Person of Interest Hurt videosu üzerine yapacağınız bir arama ile karşınıza çıkacak olan 3 dakikalık bir video da sizi diziye bağlamaya yetebilir).
Oyunculuklardan ve müzikten bahsettikten sonra, yazımı diziye damga vurmuş güzel sözlerle bitirmek istiyordum, böylesi bir diziden de alıntı yapılması gereken çok nokta olduğu için, en iyi çözümün en sevdiğim oyun olan satranç ile en sevdiğim diziyi birleştiren, Harold Finch’e ait şu sözlerle yetinmek olduğunu düşünüyorum (söz konusu sözlerin, hayat verdiği yapay zekaya, insanlığın değerini anlatmaya çalışan ve bunun için de satranç oyununu kullanan bir bilgisayar programcısına ait olduğunu da ekleyelim): “Satranç, yararlı bir zihin egzersizidir. Yıllar boyunca, birçok düşünür, bu oyuna hayranlık duydu. Ama ben oynamayı sevmiyorum… Çünkü, bu oyun, yaşama pek de değer verilmeyen zorba çağlarda doğdu. O dönemde, herkes bazı insanların, diğer insanlardan daha değerli olduğuna inanırdı. Şahlar ve piyonlar. Ben kimsenin, diğerlerinden daha değerli olduğunu düşünmüyorum. Satranç, sadece bir oyun. Gerçek insanlar, oyun taşı değildir. Bazılarına daha çok değer verip, diğerlerini görmezden gelemezsin. Buna ben de değilim. Bana da, kimseye de diğerlerinden daha fazla değer veremezsin. İnsanlar, kurban edebileceğin canlılar değildir. Buradan çıkartman gereken ders şu ki, her kim hayata satranç oyunu gözüyle bakarsa, o kişi kaybetmeye mahkumdur.”
Haftaya yeni bir dizi ya da dizilerle görüşmek üzere, o zamana kadar sağlıklı ve mutlu kalın…
